Obecny kościół Narodzenia NMP został wzniesiony w 1882 jako cerkiew prawosławna. W tym miejscu do czasów likwidacji unickiej diecezji chełmskiej (1875) znajdowała się świątynia greckokatolicka.

            Cerkiew działała do 1915, gdy miejscowa ludność prawosławna ewakuowała się wraz z wojskami rosyjskimi. W 1919 została powtórnie poświęcona jako kościół katolicki (obecnie świątynia filialna parafii w Dubie).

             Kościół usytuowany jest w środku wsi, w pobliżu dawnego dworu. Jest drewniany o konstrukcji zrębowej (inaczej wieńcowej), z podwaliną na podmurowaniu. Orientowany, na złożonym planie. Składa się z szerszej części frontowej, w środku której znajduje się przedsionek. Po jego jednej stronie jest pomieszczenie z wejściem na chór, po drugiej składzik. Z przedsionka wejście prowadzi do prawie kwadratowej nawy, tworzącej wraz z bocznymi, niższymi poszerzeniami (aneksami kaplicowymi) plan krzyża łacińskiego. Nawa jest wyższa od pozostałych pomieszczeń. Prezbiterium zamknięte jest trójbocznie, po jego obu stronach znajdują się zakrystie. Na zewnątrz nad środkiem części frontowej wznosi się ośmioboczna wieża przykryta stromym ostrosłupowym hełmem, zwieńczonym wydłużoną, cebulastą kopułką z krzyżem. W wieży cztery prześwity dzwonne (prostokątne i zakończone trójkątnie) z drewnianymi żaluzjami.

             Okna są prostokątne, z ozdobnymi, dwuspadowymi nadokiennikami. Dach nad nawą jest dwuspadowy, nad prezbiterium wielopołaciowy, nad zakrystiami dachy pulpitowe, nad wysuniętymi bocznymi ramionami nawy dwuspadowe, wszystkie kryte blachą. Wejście osłonięte jest daszkiem na słupach. Na zewnątrz ściany oszalowane są poziomo, z wydzielonym cokołem oszalowanym pionowo. Naroża ujęte są deskami, górą profilowane gzymsy. Niektóre ściany mają pozorne podziały ramowe.

             Wewnątrz w nawie jest płaski strop (sufit), w prezbiterium pozorne sklepienie kolebkowe. Ściany pomalowano na olejno, następnie wyłożono boazerią. Podłoga jest drewniana. W kościele znajdują się trzy drewniane ołtarze, w głównym jest obraz Serca Pana Jezusa, w bocznych wizerunek Matki Bożej (lewy) i św. Piotra Apostoła (prawy).

 Źródła:

Jan Górak, Dawne cerkwie drewniane w województwie zamojskim, Zamość 1984

Katalog zabytków sztuki w Polsce, T. VIII, z. 17 – Tomaszów Lubelski i okolice, Warszawa 1982