Dzisiejsza data:

Kościół pod wezwaniem św. Michała Archanioła w Żniatynie

           Został on wzniesiony w 1790 z fundacji Jakuba Hadziewicza, w związku z erygowaniem parafii rzymskokatolickiej w Żniatynie. Konsekrowany rok później. Do 1928 był użytkowany przez wiernych obrządku zarówno łacińskiego, jak i greckokatolickiego. Odnawiano go między innymi w 1874 i 1925, po 2006 przechodził remont generalny.

Kościół jest położony na wyniosłym wzgórzu, w otoczeniu drzew. Jest barokowy, murowany z cegły i otynkowany, orientowany. Do prostokątnej nawy przylega węższe, zamknięte trójbocznie prezbiterium. Przy nim od północy znajduje się prostokątna zakrystia, występująca poza lico bocznej elewacji nawy, od południa mniejszy składzik (mieszczący się w jej szerokości). Od zachodu nawę poprzedza niska, czworoboczna kruchta dobudowana w XX wieku.

Na zewnątrz ściany mają podziały pilastrowo-ramowe. Elewacja frontowa ujęta jest na narożach ukośnymi skarpami i zwieńczona falistym szczytem, ze spływami po bokach. W jej bocznych częściach znajdują się wnęki z barokowymi, XVIII-wiecznymi rzeźbami św. Jana Nepomucena i św. Franciszka (?). Wschodni szczyt nawy ma zwieńczenie trójkątne. Okna w nawie i prezbiterium są prostokątne, zamknięte łukiem odcinkowym. We wschodniej ścianie prezbiterium jest mały oculus, w przybudówkach niewielkie okienka prostokątne. Dach nad nawą jest dwuspadowy, z ośmioboczną wieżyczką na sygnaturkę, nad prezbiterium wielopołaciowy, wszystkie kryte blachą.

Wewnątrz nawa rozczłonkowana jest pilastrami zwieńczonymi odcinkami gzymsu. Tęcza, z belką pokrytą rokokowym ornamentem, zamknięta jest łukiem półkolistym. Prezbiterium ma sklepienie kolebkowo-krzyżowe, w pozostałych częściach są płaskie stropy. Chór muzyczny wsparty jest na dwóch filarach.

W drewnianym, barokowym ołtarzu głównym (XVIII wiek), flankowanym parą kolumienek, w zwieńczeniu znajduje się obraz św. Michała Archanioła z tego samego czasu. Dwa ołtarze boczne, także drewniane, pochodzą z końca XVIII wieku. Barokowa jest ambona (koniec XVIII wieku) i feretron (XVIII wiek). Trzy krucyfiksy procesyjne mają charakter barokowy.

W kościele znajduje się obraz Ukrzyżowania z XVIII/XIX wieku, przeniesiony z kaplicy w Leszczkowie oraz portrety Jakuba Hadziewicza (fundatora kościoła) i jego żony pochodzące z końca XVIII wieku. Do zabytkowych sprzętów liturgicznych należy między innymi klasycystyczna monstrancja (1. połowa XIX wieku), kielich regencyjny (1739) i barokowy (1752), relikwiarz z XVIII wieku, cynowe lichtarze z XVIII/XIX wieku, miedziany lawaterz z 2. połowy XVIII wieku. Na zewnątrz, w skarpę wmurowane jest kamienne epitafium Jana Hadziewicza z datą 1800 (?) i zatartym napisem.

źródła:

  1. Katalog zabytków sztuki w Polsce, T. VIII – woj. lubelskie, z. 6 – powiat hrubieszowski, Warszawa 1964

  2. Zabytki powiatu hrubieszowskiego, opr. D. Grzymała, J. Wojtiuk, Hrubieszów 2011

Grafika losowa