Kościół pod wezwaniem Matki Boskiej Królowej Polski w Żulinie

Kościół parafialny znajduje się w Żulinie (gmina Łopiennik Górny), natomiast siedzibą parafii są pobliskie Zagrody (gmina Rejowiec).

           Od XV wieku istniała w Żulinie parafia prawosławna (Narodzenia Najświętszej Bogurodzicy), która pod koniec XVI wieku została przekształcona na unicką (Najświętszej Marii Panny i św. Onufrego) a w 1875 ponownie stała się prawosławna. Od początku funkcjonowała tu drewniana cerkiew. Kolejna została ufundowana pod koniec XVIII wieku i rozebrana w 1911 (według innych źródeł spłonęła w 1905).

           Nową wybudowano w latach 1905 – 1907 (według autorów Gminy Łopiennik Górny w latach 1900 – 1906) na pograniczu miejscowości Żulin i Zagrody. Ufundował ją ks. S. Bondarski, Nadia Skuratowa z Petersburga i inni, nieznani darczyńcy. Po II wojnie światowej przejął ją kościół rzymskokatolicki, w 1947 przeniesiono tu siedzibę parafii Borowica (Żulin należał do niej od 1923). Od tego czasu kościół był kilkakrotnie remontowany, między innymi w 1962 został oszalowany na zewnątrz. W latach 2001 – 2006 odnowiono ołtarze boczne, w 2012 ołtarz główny.

           Budynek jest drewniany, składa się z nawy głównej na planie krzyża greckiego (z transeptem), zakończonego trójbocznie prezbiterium (z dwiema niewielkimi, prostokątnymi zakrystiami pomiędzy nim a ramionami transeptu) oraz kruchty (dawnego babińca) z dwoma pomieszczeniami, równymi jej wysokością, po bokach. Nad kruchtą wznosi się ośmiokątna, jednokondygnacyjna wieża. Wejście główne od frontu osłania niewielki ganek z dwuspadowym daszkiem. Na skrzyżowaniu nawy i transeptu także pierwotnie znajdowała się wieża, została rozebrana po II wojnie światowej (pozostała po niej ośmiokątna podstawa – analogiczna do tej w wieży nad kruchtą – nakryta namiotowym, wielospadowym dachem). Poszczególne części budynku mają osobne dachy, dwu- i wielospadowe, wieża nakryta jest półokrągłą kopułką z wysoką iglicą na szczycie.

           Na zewnątrz kościół jest oszalowany w układzie pionowym (wyodrębniono w ten sposób pozorny cokół) i poziomym. Naroża zaakcentowane listwowaniem, te w wieży dodatkowo opracowane snycersko. Elewacje obiega gzyms cokołowy i wieńczący. Okna (zakończone półkoliście, w zakrystiach prostokątne) mają deskowe obramienia.

           We wnętrzu (oszalowanym deskami) zachowały się podłogi, stolarka i fragmenty pierwotnej polichromii. Większa jej część ma charakter ludowy (1962). W ołtarzu głównym umieszczony jest obraz Matki Boskiej Królowej Polski (na tle orła z koroną i mapy Polski) z 1946, autorstwa M. Dąbrowskiego z Lublina. W ołtarzu bocznym jest obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem z 1. połowy XIX wieku, pochodzący z dawnej cerkwi unickiej [według autorów Gminy Łopiennik Górny jest to obraz Madonny Greckiej (?)]. W ołtarzu prawym obraz Chrystusa Zmartwychwstałego w otoczeniu czterech ewangelistów, św. Michała Archanioła i Matki Boskiej. Ponadto w kościele znajduje się obraz św. Teresy z 1962 (na ścianie nawy), drewniana chrzcielnica z lat 60. XX wieku oraz zabytkowe feretrony (XVIII i XIX wiek). Obiekt został wpisany do rejestru zabytków w 2013 (według niego pochodzi z 1828).

źródła:

S. Korpysz, Z. Lubaszewski, Obiekty zabytkowe Chełma i powiatu chełmskiego. Zabytki architektury i budownictwa, Chełm 2016

Gmina Łopiennik Górny, [red. Urząd Gminy Łopiennik Górny et al.], Łopiennik Górny-Lublin 2014