Dzisiejsza data:

Kościół pod wezwaniem św. Jana Marii Vianneya w Polichnie

Od chwili powstania Polichna należała do parafii w Modliborzycach (do 1664 roku była to parafia w Słupiu)

           W 2 połowie XVIII wieku właściciel wsi nieopodal zabudowań dworskich wystawił drewnianą kaplicę. W 1781 roku biskup krakowski wydał zezwolenie na odprawianie w niej nabożeństw, jednak dosyć szybko została ona rozebrana (przed 1801).

           W latach międzywojennych, z uwagi na ekspansję konkurencyjnego wobec katolickiego kościoła narodowego pojawiła się inicjatywa utworzenia samodzielnej parafii w Polichnie. W 1926 biskup lubelski Marian Fulman wydał zgodę na codzienne odprawianie mszy świętej w istniejącej tu kamiennej kapliczce (z 1905), do której dobudowano drewnianą szopę. W 1927 powołano komitet budowy kościoła, dwa lata później została erygowana parafia.

           Kościół powstał w latach 1929–1931, według projektu lubelskiego architekta Aleksandra Gruchalskiego. Materiał na budowę dostarczyli parafianie. Pracami kierował majster murarski Ludwik Słapczyński, a po nim Julian Stryjecki, obaj z Zaklikowa. Prace ciesielskie i stolarskie wykonał Jan Pietrzyk z Potoka Wielkiego a blacharskie Józef Krzysztoń z Janowa Lubelskiego. Dębowy ołtarz główny, według projektu architekta warszawskiego – Jan Dankiewicz, stolarz z Kraśnika. W latach 50. XX wieku zamontowano dwa ołtarze boczne i organy. W 1976 przekształcono i wzbogacono nowymi elementami nastawę ołtarza głównego, według projektu Andrzeja Mioduszewskiego. Kościół został konsekrowany dopiero w 2000.

           Jest on murowany z cegły i obustronnie otynkowany, jednonawowy, z frontową wieżą i dwiema zakrystiami. Jak pisze J. Żywicki, o jego wyglądzie decyduje rozwiązanie fasady, której głównym elementem jest smukła wieża z poprzedzającym ją w przyziemiu arkadowym podcieniem ze spadzistym, pulpitowym dachem. Wieżę wieńczy prostopadłościenna, ażurowa latarnia z prostymi prześwitami i krzyżem na kuli na szczycie. Narożniki pomiędzy bokami wieży a frontem korpusu nawowego wypełniają budyneczki dwukondygnacyjnych lokalności (składzik oraz prowadząca na wieżę klatka schodowa) z prostokątnymi oknami i pulpitowymi daszkami. Frontową elewację wieży do dwóch trzecich wysokości flankują smukłe skarpy.

           W ukształtowaniu bryły i rozwiązaniach wewnętrznych widoczne jest dążenie do połączenia współczesności z tradycją, modernizmu z pierwiastkami „rodzimymi” (charakterystyczne dla Gruchalskiego). Smukła bryła korpusu nawowego, skarpy, wertykalne składniki elewacji frontowej oraz wydłużone okna nawiązują do tradycji gotyckiej, zaś frontowy podcień przypomina soboty charakterystyczne dla śląskiego oraz małopolskiego budownictwa drewnianego. O współczesnym, modernistycznym charakterze budowli decyduje ograniczenie elementów dekoracyjnych, prostokątne wykroje okien i prześwitów, a także skomponowanie bryły z uproszczonych, stereometrycznych składników.

           W ołtarzu bocznym znajduje się obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem z połowy XVII wieku, w srebrnej sukience z tego czasu oraz licznymi, XVII- i XVIII-wiecznymi wotami. Został on przywieziony w 1948 z Lubomla (dziś Ukraina). Do zabytkowego wyposażenia należy oprócz tego ornat z bokami z tkaniny z XVII/XVIII wieku. W 2006 do kościoła sprowadzono relikwie św. Jana Vianneya.

                                                                       Opracowała Marta Goździk

Źródła:

Z. Baranowski, 80 lat istnienia parafii rzymskokatolickiej w Polichnie, „Janowskie Korzenie” 2009, nr 13

Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. VIII, z. 9 – powiat kraśnicki, Warszawa 1961

J. Żywicki, Aleksander Gruchalski – lubelski architekt okresu międzywojennego, „Kwartalnik Architektury i Urbanistyki” 2015, nr 2

Grafika losowa