Architektura
Kościół jest późnobarokowy, zbudowany na planie krzyża łacińskiego, trójnawowy typu bazylikowego, z transeptem i dwiema kwadratowymi wieżami od frontu. Transept ma płytkie, zaokrąglone ramiona, nad jego skrzyżowaniem z nawą wznosi się kopuła o ściętych narożach. Prezbiterium jest nieco węższe od nawy głównej, zamknięte półkoliście, z dwiema zakrystiami po bokach. Pod prezbiterium i transeptem mieszczą się krypty grobowe unickich biskupów - sklepione kolebkowo, połączone w krzyżu przejściami arkadowo-filarowymi. Przy południowym ramieniu transeptu jest XX-wieczna przybudówka z wejściem do podziemi.
Dwuwieżowa fasada jest trójdzielna (z lekko cofniętą częścią środkową i wypukłymi ścianami wież), dwukondygnacyjna. Rozczłonkowana pilastrami na cokołach - w dolnej kondygnacji tos kańskimi, w górnej jońskimi. Poszczególne kondygnacje wież zwieńczone są przełamującym się belkowaniem z profilowanym gzymsem. Trzecie kondygnacje ujęte są na narożach (zaokrąglonych, opilastrowanych) kolumnami toskańskimi na skośnie wysuniętych cokołach. Kolumny te podtrzymują wyłamania belko wania. Niskie czwarte kondygnacje mają spływy wolutowe ponad kolumnami. Boczne elewacje wież rozczłonkowane są analogicznie do fron towych. Na wysokości trzecich kon dygnacji wież środkową część fasady wieńczy późnobarokowy szczyt. Jest on rozczłonkowany pilastrami, ma przerwany fronton o faliście wyłamującym się gzymsie i spływy wolutowe po bokach.
W fasadzie znajdują się trzy portale zwieńczone przyczółkami, środkowy ujęty jest arkadowymi wnękami. W drugiej kondygnacji są zamknięte półkoliście okna w obramieniach pilastrowych. Okna w trzeciej kondygnacji (w obu wieżach) mają załamany wy krój owalny i profilowane obramienia. W czwartej kondygnacji wież są koliste płyciny. Przed środkową część fasady występuje neoklasycystyczny portyk (z 1875). Jest on czterokolumnowy, pierwotnie był zwieńczony tympanonem (znie siono go w latach 1919 - 1935 i zastąpiono drewnianą balustradą).
Elewacje boczne kościoła mają podziały ramowo-pilastrowe. Szczytowe, wybrzuszone ściany prezbiterium i ramion transeptu są ujęte trójkami pilastrów - toskańskich w dolnej, jońskich w górnej kondygnacji. Obie kondygnacje zwieńczone są przełamującym się belkowaniem z profilowanym gzymsem. Same szczyty, zrekonstruowane w 1932, są ujęte zdwojonymi pilastrami i spływami wolu towymi po bokach. Ich zwieńczenie stanowią półkoliste, ogzymsowane fron tony ze sterczynami. Okna w elewacjach bocznych i tylnej są prostokątne, w profilowanych obramieniach z gzymsami. Bęben kopuły rozczłonkowany jest zdwojonymi pilastrami toskańskimi. Ośmiodzielna kopuła z latarnią (zrekonstruowaną w 1935), hełmy wież z tego samego czasu oraz dachy (dwuspadowy nad nawą, transeptem i prezbiterium, pul pitowe nad nawami bocznymi i zakrystiami) kryte są blachą.
Wewnątrz nawa główna otwarta jest do bocznych półkoliście zamkniętymi arkadami filarowymi (po trzy z każdej strony). Ściany nawy głównej, transeptu i prezbiterium rozczłonkowane są pilastrami korynckimi - w transepcie parzystymi, w prezbiterium i przy skrzyżowaniu zdwojo nymi. Ponadto w absydzie prezbiterium i przy tęczy są przyścienne kolumny korynckie na skośnie wysuniętych cokołach. Nad głowicami pilastrów występują imposty podtrzymujące wyłamujący się gzyms z ząbkowaniem. Ściany naw bocznych i bęben kopuły rozczłonkowane są pilastrami jońskimi, w bębnie zdwojonymi.
Okna w transepcie i prezbiterium mają obramienia pilastrowe, ze spływami wolutowymi po bokach. Nawa główna, transept, prezbiterium i kruchta przykryte są sklepieniami kolebkowo – krzyżowymi z lunetami, nawy boczne – krzyżowymi (wszystkie sklepienia na gurtach). Ośmiodzielna kopuła na pendentywach i ośmiobocznym bębnie zwieńczona jest latarnią. Zakrystie sklepione są kolebkowo z lunetami. Chór muzyczny wspiera się na dwóch wysuniętych kolumnach korynckich. Murowany parapet projektu Antoniego Forkiewicza pochodzi z 1938 roku.
