Brzezice

          Wieś położona w powiecie świdnickim, w gminie Piaski, na Płaskowyżu Świdnickim, na północnym brzegu rzeki Giełczew. Przez miejscowość przebiega droga DK12 (Łęknica–Dorohusk-Berdyszcze)

warto zobaczyć:

dawny zespół dworski

historia wsi

           Początki wsi (w dokumentach Bryscza, u Długosza Stróża albo Brzezycze) sięgają 1330, kiedy to została przeniesiona z prawa średzkiego na magdeburskie. Według Długosza wieś nabył dla biskupów krakowskich Zbigniew Oleśnicki. Miała 8 łanów kmiecych i jeden łan sołtysi. Dziesięcinę 8 grzywien oddawano biskupowi. Do wsi przyłączono łan nadany kościołowi w Biskupicach (parafia) przez Mirza Jastrzębca. W XVIII wieku przeszła na własność Aleksandra Lanckorońskiego, dziedzica Biskupic, w 1676 płaci tu od 41 poddanych, na pięciu innych działach siedzą różni dziedzice płacący od 22 poddanych, 4 osób dworskich i 10 osób z ich rodzin. Struża jako oddzielna wieś ma 22 poddanych.

           Według Spisu miast, wsi, osad Królestwa Polskiego z 1827 Brzezice liczyły 36 domów, 246 mieszkańców, w 1880 również 36 domów. W 1862 wieś należała do rodu Zambrzyskich, którzy prawdopodobnie wystawili murowany dwór, przebudowany przez kolejnych właścicieli z hrabiowskiego rodu Scipio del Campo. W 1891 dobra brzezickie stanowiły własność Władysława Morchonowicza, potem jego córki Marii i jej męża Edmunda Scipio del Campo. Następnie majątkiem zarządzał (do 1944) ich syn Włodzimierz.

           W czasie II wojny, hrabia Włodzimierz del Campo był mediatorem między Niemcami a okoliczną ludnością, bronił jej przed aresztowaniami i wysyłką na przymusowe roboty, a w samym dworze wielu ludzi znalazło schronienie przed represjami.

           Jeszcze do roku 2006 w budynku znajdowała się szkoła podstawowa.

           Obecnie własność prywatna, obiekt wpisany do rejestru zabytków.

źródła:

Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Warszawa 1880