Dzisiejsza data:

Kościół pod wezwaniem św. Mikołaja biskupa w Lubieniu

Parafia greckokatolicka i drewniana cerkiew w Lubieniu istniały na pewno w 1647.

           Nowa świątynia została wzniesiona w 1784 z fundacji księcia Adama Czartoryskiego. Około 1875 zamieniono ją na prawosławną, za opór przeciwko temu unicki proboszcz został zesłany w głąb Rosji a parafianie doznali represji. W 1919 cerkiew przejął kościół rzymskokatolicki, rok później erygowano w Lubieniu parafię. Materiał pozyskany z rozebranej w 1937 świątyni wykorzystano do budowy kościoła w Woli Korybutowej. W tym samym czasie (1937 - 1938) wybudowano w Lubieniu nowy, murowany, trzynawowy kościół. Podczas II wojny światowej został on zajęty, za zgodą Niemców, przez prawosławnych. Katolicy odzyskali go w 1946.

Prezentuje on styl „blokowy”, modny w latach poprzedzających II wojnę światową, wieża w fasadzie uskokowo zwęża się ku górze. Znajduje się w nim częściowo zachowane wyposażenie dawnej unickiej cerkwi. Są to między innymi późnobarokowe ołtarze – główny i dwa boczne (po 1780). Ołtarz główny został uzupełniony około 1919 być może fragmentami ikonostasu z 1851 (wykonanie Andrzej Cieszyński). Znajduje się w nim neobarokowa rzeźba św. Marii Magdaleny (3. ćwierć XX wieku), dłuta rzeźbiarza Czyża z Włodawy oraz rokokowa św. Jana Ewangelisty, zapewne współczesna ołtarzowi. Pośrodku umieszczony jest malowany na desce obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem z grupy Hodegetrii Piekarskich (XVI - XVII wiek), powiększony(pierwotnie prostokątny) i kilkakrotnie przemalowany. Na zasuwie znajduje się obraz Trójcy Świętej, w zwieńczeniu Chrystusa Zbawiciela – oba zapewne współczesne ołtarzowi.

W polu głównym lewego ołtarza bocznego jest obraz św. Mikołaja, w prawym obraz św. Antoniego Padewskiego. W zwieńczeniach obu ołtarzy znajdują się obrazy pochodzące zapewne z 2. połowy XIX wieku, przemalowane – w lewym neogotycki św. Anny czytającej z małą Marią, w prawym pocerkiewny św. Teodora. W tym drugim umieszczono także późnobarokowe tabernakulum przeniesione z ołtarza głównego.

Na wyposażeniu jest też między innymi prymitywna granitowa kropielnica w typie średniowiecznym, dwa rokokowe krucyfiksy, kryształowy żyrandol z XVIII/XIX wieku pochodzący z Dolnego Śląska, gładki kielich z XVII/XVIII wieku, barokowe lichtarze, rokokowy ornat z około połowy XVIII wieku.

źródła:

  1. Katalog Zabytków Sztuki w Polsce, T. VIII – woj. lubelskie, z. 18 - powiat włodawski, Warszawa 1975

  2. S. Jarmuł, Trzysta pięćdziesiąt lat kościoła lubieńskiego, Radzyń Podlaski 1997

Grafika losowa