Kościół pod wezwaniem Św. Barbary w Oszczowie

Pierwszy kościół parafialny rzymskokatolicki w Oszczowie powstał w 1468, kolejny około 1732.

            W 1746 obok stanęła drewniana dzwonnica, w 1774 wymurowano kościelny skarbiec (jako wstępny etap świątyni murowanej, nigdy nie wybudowanej). Kościół spłonął w 1944, pozostał tylko skarbiec i fundamenty. Na nich w latach 1949 - 1952 wybudowano nową świątynię, którą w 1985 rozbudowano.

Kościół jest orientowany, drewniany, na zewnątrz i wewnątrz oszalowany. Składa się z prostokątnej nawy i węższego, trójbocznie zamkniętego prezbiterium, do którego od północy przylega murowana zakrystia (dawny skarbiec). W 1985 nawę przedłużono ku zachodowi i dostawiono od frontu zadaszony podcień wsparty na czterech słupach.

Zręby nawy i prezbiterium mają tę samą wysokość. Nawa nakryta jest dachem dwuspadowym (na nowszej części oddzielny, niższy), prezbiterium wielopołaciowym, niższym, zakrystia trójspadowym. Pośrodku dachu nawy wznosi się wieżyczka na sygnaturkę z ostrosłupowym, strzelistym hełmem. Wszystkie dachy kryte są blachą. Okna są prostokątne, w nawie rozmieszczone niesymetrycznie.

Wewnątrz nawa i prezbiterium nakryte są pozornym sklepieniem kolebkowym, zakrystia sklepiona kolebkowo z lunetami. W przedniej części nawy jest chór muzyczny wsparty na dwóch słupach. Zachowało się zabytkowe wyposażenie świątyni. Barokowy ołtarz główny (2. połowa XVII wieku) pochodzi z kościoła w Sawczynie. Znajdują się w nim rzeźby św. Piotra i św. Pawła z tego samego okresu oraz obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem w drewnianej sukience (gruntownie przemalowany) i w zwieńczeniu obraz Koronacji Matki Boskiej o charakterze XVI-wiecznym lub z 1. połowy XVII wieku (?). Tabernakulum pochodzi z początku XVIII wieku, jeden ołtarz boczny z XIX wieku.

Na wyposażeniu jest też między innymi późnobarokowy konfesjonał (2. połowa XVIII wieku), przeniesiony w 1951 z kościoła w Warężu; ikona Matki Boskiej i drewniany pająk z XIX wieku; rokokowa monstrancja (2. połowa XVIII wieku); gładki kielich z XVIII wieku; ornat z haftowaną kolumną z przedstawieniem kościoła (zapewne z około połowy XVIII wieku); ornat z tkaniny (2. połowa XVIII wieku), ufundowany w 1775 przez Michała Rajowskiego.

źródła:

1. Drewniane budownictwo sakralne – powiat Tomaszów Lubelski, powiat Hrubieszów, Lublin 2008

2. Katalog zabytków sztuki w Polsce, T. VIII – woj. lubelskie, z. 6 – powiat hrubieszowski, Warszawa 1964