Kościół pod wezwaniem Zmartwychwstania Pańskiego w Mirczu
Dzisiejszy kościół to dawna parafialna cerkiew greckokatolicka św. św. Kosmy i Damiana. Została wzniesiona w 1814 z fundacji Rulikowskich na miejscu poprzedniej, spalonej w 1772. Około 1875 zamieniona na prawosławną, uszkodzona podczas I wojny światowej. W 1919 wraz z erygowaniem parafii rekoncyliowana na kościół rzymskokatolicki, w tym czasie remontowana.
Budynek zwrócony jest prezbiterium na południe, ma charakter późnobarokowy. Jest murowany z cegły i otynkowany. Do prostokątnej nawy przylega węższe, prostokątne prezbiterium, zamknięte półkoliście. Po jego obu stronach, od wschodu i zachodu znajdują się zakrystia i składzik.
Na zewnątrz elewacje mają podziały ramowe, w górze obiega je wokół profilowany gzyms. Elewacja frontowa zwieńczona jest trójkątnym szczytem ze spływami po bokach. Poprzedza ją ganek wsparty na dwóch kolumnach, z podobnym szczytem. Dach nad nawą jest dwuspadowy, z wieżyczką na sygnaturkę, nad prezbiterium wielopołaciowy, nad gankiem i przybudówkami dwuspadowe, wszystkie kryte blachą.
Wewnątrz kościół nakryty jest pozornym sklepieniem kolebkowym z 1856 - 1857 (za Katalogiem Zabytków….). Drewniany chór muzyczny wsparty jest na sześciu słupach. Tęcza jest półkolista.
W kościele znajdują się trzy ołtarze, główny – z rzeźbami św. św. Piotra i Pawła – ma charakter barokowy (1. połowa XIX wieku). Do zabytkowego wyposażenia należą także między innymi trzy barokowo-ludowe feretrony (zapewne 1. połowa XIX wieku); obraz św. Rodziny i obraz Chrystusa wśród dzieci (1. połowa XIX wieku), przemalowane; barokowy krucyfiks (XVIII wiek) z kościoła w Uhrynowie; cynowe lichtarze z 1. połowy XIX wieku; ornaty oraz kapa z tkaniny z przełomu XVIII/XIX wieku.
Współczesna kościołowi dzwonnica jest murowana z cegły i otynkowana, na rzucie wydłużonego prostokąta, dwukondygnacyjna. Dolna kondygnacja ma podziały ramowe, w górnej (węższej) znajdują się po dwie półkoliste arkady w dłuższych elewacjach. Kondygnacje oddziela wydatne zadaszenie kryte blachą. Dach jest czterospadowy, także kryty blachą.
Na cmentarzu parafialnym znajduje się kaplica grobowa fundatorów kościoła.
źródła:
-
Katalog zabytków sztuki w Polsce, T. VIII – woj. lubelskie, z. 6 – powiat hrubieszowski, Warszawa 1964
-
Zabytki powiatu hrubieszowskiego, opr. D. Grzymała, J. Wojtiuk, Hrubieszów 2011