Ołtarze

            Ołtarz główny jest drewniany, rokokowy (prawdopodobnie z około 1775), znacznie przekształcony w 1888 roku. W polu środkowym znajduje się barokowy obraz Wniebowzięcia NMP (XVIII wiek), a na zasuwie obraz Św. Trójcy (XVIII/XIX wiek), z postaciami fundatorów, według tradycji rodziny Rojewskich. Dwa ołtarze boczne przy łuku tęczowym pochodzą z okresu rozbudowy kościoła (koniec XIX wieku). Dwa kolejne, analogiczne, są nie architektoniczne, w formie ram z suchego akantu, barokowe (około 1700). W lewym znajduje się obraz Ecce Homo, zapewne współczesny ołtarzowi, w sukience srebrnej i koronie cierniowej (1. połowa XVIII wieku), w zwieńczeniu jest obraz św. Barbary ( XVIII wiek, przemalowany). W prawym ołtarzu znajdują się obrazy: św. Antoniego (1875, sygnowany przez Wojciecha Gersona), Przemienienia Pańskiego (1877, malowany przez Jana Strzałeckiego) oraz św. Walentego (XVIII wiek, znacznie przemalowany) w zwieńczeniu. Chrzcielnica jest barokowa (XVIII wiek), miedziana, puklowana, z pokrywą w kształcie korony. Prospekt organowy - późnobarokowy (XVIII wiek), zapewne uzupełniony w XIX wieku, z rzeźbami króla Dawida i dwóch aniołów w zwieńczeniu. W prezbiterium są stalle z XIX wieku.