Neogotycki pałac Łubieńskich z połowy XIX wieku, znajduje się w centrum wsi, zwrócony jest frontem do szosy Paszenki – Kolonia Kolano.
Jest murowany z cegły i otynkowany, na rzucie zbliżonym do kwadratu, ale urozmaicony przez ryzality w czterech bokach (pojedynczy od wschodu oraz podwójne z pozostałych stron). Ma dwie kondygnacje i dwutraktowy rozkład pomieszczeń.
Neogotycki charakter mają tylko jego zewnętrzne elewacje, zwłaszcza oba ryzality w boku zachodnim i pojedyncze ryzality w pozostałych bokach. Elementy nawiązujące do gotyku to ostrołukowe otwory i blendy, ostrołukowe opaski z tynku umieszczone ponad otworami, otwory prostokątne z nadokiennikami załamanymi prostopadle do dołu oraz schodkowe szczyty. Ryzality w boku zachodnim są wąskie, prostokątnie wydłużone, zamknięte schodkowymi szczytami. Przepruwają je w przyziemiu okna – prostokątne, ale zamknięte łukiem odcinkowym. Druga kondygnacja odcięta jest od dolnej profilowanym gzymsem. Są tu po dwa wąskie, prostokątne otwory okienne, z ostrołukową arkaturą poniżej nich oraz wspólnym nadokiennikiem załamanym prostopadle do dołu. Na „gotycki” szczyt składa się wyprofilowany w tynku kontur ostrołuku i niewielka ostrołukowa blenda w opasce z tynku. Pozostałe ryzality o neogotyckich cechach mają podobne elementy, tylko szczyty trójkątne a nie schodkowe, z niewielką wieżyczką w wierzchołku.
Wokół pałacu zachowały się pozostałości parku z zabytkowym starodrzewem.
Źródła:
-
Maria Górska z Łubieńskich, Gdybym mniej kochała... Dziennik lat 1889-1895 i Dziennik lat 1896-1906, Warszawa 1996/1997
-
Albin Koprukowniak, Dobra ziemskie Rudzieniec Łubieńskich na Podlasiu w XIX w. [w:] Ziemiaństwo Lubelszczyzny i Podlasia w XIX i XX w., Radzyń Podlaski-Lublin 2005
-
Jerzy Żywicki, Architektura neogotycka na Lubelszczyźnie, Lublin 1998