Dzisiejsza data:

Neogotycki pałac Łubieńskich z połowy XIX wieku, znajduje się w centrum wsi, zwrócony jest frontem do szosy Paszenki – Kolonia Kolano.

Jest murowany z cegły i otynkowany, na rzucie zbliżonym do kwadratu, ale urozmaicony przez ryzality w czterech bokach (pojedynczy od wschodu oraz podwójne z pozostałych stron). Ma dwie kondygnacje i dwutraktowy rozkład pomieszczeń.

Neogotycki charakter mają tylko jego zewnętrzne elewacje, zwłaszcza oba ryzality w boku zachodnim i pojedyncze ryzality w pozostałych bokach. Elementy nawiązujące do gotyku to ostrołukowe otwory i blendy, ostrołukowe opaski z tynku umieszczone ponad otworami, otwory prostokątne z nadokiennikami załamanymi prostopadle do dołu oraz schodkowe szczyty. Ryzality w boku zachodnim są wąskie, prostokątnie wydłużone, zamknięte schodkowymi szczytami. Przepruwają je w przyziemiu okna – prostokątne, ale zamknięte łukiem odcinkowym. Druga kondygnacja odcięta jest od dolnej profilowanym gzymsem. Są tu po dwa wąskie, prostokątne otwory okienne, z ostrołukową arkaturą poniżej nich oraz wspólnym nadokiennikiem załamanym prostopadle do dołu. Na „gotycki” szczyt składa się wyprofilowany w tynku kontur ostrołuku i niewielka ostrołukowa blenda w opasce z tynku. Pozostałe ryzality o neogotyckich cechach mają podobne elementy, tylko szczyty trójkątne a nie schodkowe, z niewielką wieżyczką w wierzchołku.

Wokół pałacu zachowały się pozostałości parku z zabytkowym starodrzewem.

 

Źródła:

  1. Maria Górska z Łubieńskich, Gdybym mniej kochała... Dziennik lat 1889-1895 i Dziennik lat 1896-1906, Warszawa 1996/1997

  2. Albin Koprukowniak, Dobra ziemskie Rudzieniec Łubieńskich na Podlasiu w XIX w. [w:] Ziemiaństwo Lubelszczyzny i Podlasia w XIX i XX w., Radzyń Podlaski-Lublin 2005

  3. Jerzy Żywicki, Architektura neogotycka na Lubelszczyźnie, Lublin 1998

Grafika losowa