Dzisiejsza data:
Polesie Lubelskie
(nazywane Polesie Zachodnie, Polesie Podlaskie) zajmuje północno – zachodnią część Polesia, leży w lewym dorzeczu Bugu.
W jego skład wchodzą Zaklęsłość Łomaska, Równina Kodeńska, Równina Parczewska, Zaklęsłość Sosnowicka, Garb Włodawski oraz Pojezierze Łęczyńsko–Włodawskie (Równina Łęczyńsko–Włodawska) i częściowo Polesie Brzeskie.
Cechami Polesia Lubelskiego jest monotonna, nizinna rzeźba terenu, płytkie zaleganie wód gruntowych, co powoduje występowanie licznych łąk, bagien, torfowisk (ponad 300 km2, największe Krowie Bagno oraz Bagno Bieleckie) oraz jezior.
Stąd znane powiedzenie: „piaski, laski i karaski”.
Na Polesiu Lubelskim występują największe kompleksy łąk w Polsce.
Głównym miastem Polesia Lubelskiego jest Włodawa.
Jest to część Polesia Lubelskiego, położona między Zaklęsłością Sosnowicką na północy a Pojezierzem Łęczyńsko-Włodawskim na południu.
Pojezierze Łęczyńsko-Włodawskie
(Równina Łęczyńsko–Włodawska) znajduje się w południowej części Polesia Lubelskiego., na pograniczu Polski, Białorusi i Ukrainy. Zostało objęte międzynarodowym programem UNESCO-MaB (Man and Biosfere – Człowiek i Biosfera) i wchodzi w skład Transgranicznego Rezerwatu Biosfery „Polesie Zachodnie”.
Równina Kodeńska jest częścią Polesia Lubelskiego.
Równina Parczewska jest częścią Polesia Lubelskiego.
