Dzisiejsza data:

Wieś położona w powiecie bialskim, w gminie Zalesie, na pograniczu Zaklęsłości Łomaskiej i Równiny Kodeńskiej, na skraju pradoliny Krzny.

          Kazimierz Jagiellończyk nadał wieś Daszce Borsowiczowi. W XV/XVI wieku wieś była współwłasnością skoligaconych rodów Zaranków herbu „Korczak" (gniazdo rodziny) i Horbowskich. W 1519 bracia Bohusz, Maciek i Jan Zarankowie wytoczyli proces przeciw ich stryjowi Janowi Horbowskiemu o zabór ponad połowy wspólnych dóbr Horbów i Lechuty.

         W 1601 od Przecława Horbowskiego, pisarza grodzkiego brzeskiego i jego żony Katarzyny nabył ją Andrzej Sapiecha, wojewoda połocki.

         Następnie wieś została własnością Młożewskich - Krzysztofa i Zygmunta (wzmiankowanego 1638). W 1655 Marianna Młożewska, żona Zygmunta, funduje tu szpital z kaplicą. Przed 1675 właścicielami są Anna i Krzysztof Turowscy, którzy sprzedają ją Annie z Szujskich, żonie Stefana Rusieckiego, kasztelana mińskiego. W 1674 właścicielem zostaje Tomasz Kazimierz Łuzecki, w 1708 dzierżawiona przez Krzysztofa Grabowskiego, sędziego brzeskiego, wówczas odnotowany drewniany dwór.

          W 1721 odsprzedana przez Stanisława Wincentego Łuzeckiego Michałowi Pełce, stolnikowi sanockiemu.

         Przed 1725 (wg. innych źródeł 1755...) została nabyta przez Radziwiłłów i włączona w obręb hrabstwa bialskiego. Do około 1740 wzniesiony nowy drewniany dwór z ogrodem.

         1764 w rękach Jana Jerzego Fleminga, podskarbiego litewskiego, około 1786 - 1796 dzierżawcą jest Kiernożycki.

         W 1812 majątek zniszczony przez Rosjan, do 1818 częściowo odbudowane zabudowania gospodarcze. W 1819 kupiona przez Adama Czartoryskiego. Po powstaniu listopadowym skonfiskowana i nadana zasłużonemu dla władz zaborczych hr. Nieradowi Kirpiczowi oraz Zofii Michajłownie Kirpiczowej, wówczas też rozbudowa folwarku.

          1915 pożar zabudowań dworskich i kaplicy cmentarnej.

          Od 1921 majątek rozparcelowany, teren założenia dworskiego kupiony przez Szulca i Zakrzewskiego.

          W miejscowości istniały parafie katolicka (erygowana przed 1446) i prawosławna Przemienienia Pańskiego o nieustalonej dacie erekcji, zapewne przed 1516, kiedy wzniesiono cerkiew, następnie unicka, od co najmniej 1687, kiedy fundusz potwierdzony przez Tomasza Kazimierza Łuzeckiego. Kolejna cerkiew drewniana 1854, zmieniona 1875 na prawosławną, 1901 następna na jej miejscu. W czasie I Wojny Światowej uszkodzona, 1923 przejęta przez katolików i wyremontowana.

 Źródło:

Katalog Zabytków Sztuki w PolsceT. VIII, z. 2 Powiat bielsko – podlaski opr. red. K. Kolendo – Korczakowa, A. Oleńska, i M. Zgkiński, 2006

 

 Warto zobaczyć:

Drewniany kościół Przemienienia Pańskiego (XIX wiek)

Drewniana plebania (1925), parterowa, od frontu ganek wsparty na czterech słupach

Cmentarz wojenny (pomnik poległych w formie kamiennego krzyża na ziemnym kopcu)

Grafika losowa